Smijten met klauwhamers

Tegenwoordig werkt het zo dat inspecteurs van de Dierenbescherming 'bestuursrecht' toepassen bij de bestrijding van dierenleed. Dat betekent in de praktijk vaak dat mensen in de gelegenheid worden gesteld om hun fouten te herstellen; naar de dierenarts, schone verblijven, eten en drinken, u bedenkt het maar. Dat werkt zeer goed. Dieren hoeven dan niet altijd meteen te worden weggehaald, wat toch vaak veel stress voor ze oplevert.

Zo ook in dit geval. Een 54-jarige man was eerder aangesproken op de overduidelijke verwaarlozing van zijn honden. Toen bij een hercontrole deze week bleek dat de situatie niet was verbeterd, is besloten om de dieren mee te nemen. Dat gebeurt altijd in opdracht van de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO.nl), een 'loket' van de overheid, dat de dieren opvangt, verzorgt en steeds vaker samen met de Dierenbescherming weer zorgt dat de dieren goed terechtkomen. Dat kan het oude baasje zijn, als hij de kosten van opvang en verzorging voor zijn rekening neemt én er een duidelijk perspectief is.

Man smijt klauwhamer

Dat zal hier wel niet zo zijn geweest... De man ging helemaal door het lint toen hij besefte wat er ging gebeuren en smeet een klauwhamer richting onze medewerker, die deze ternauwernood kon ontwijken. Je moet er niet aan denken wat er zou zijn gebeurd als...

De politie belde ons onmiddellijk en gaf in niet mis te verstane bewoordingen aan dat dit niet wordt getolereerd. Hoe hartgrondig ben ik het daar mee eens! Dit soort bruut gedrag kan en mag nooit worden geaccepteerd. Letterlijk schreef de politie naar aanleiding van dit voorval: "De politie tolereert geen verbaal of fysiek geweld tegen politiemensen en anderen met een publieke taak en treedt er altijd tegen op. Bij agressie en geweld tegen (politie)ambtenaren staat de politie pal achter haar medewerkers. De dader wordt niet alleen strafrechtelijk, maar ook financieel aangepakt voor het veroorzaken van schade. Afgesproken is dat de straf bij geweld tegen politiemensen en anderen met een publieke taak altijd wordt verhoogd.”

De man met de klauwhamer is inmiddels aangehouden voor poging tot doodslag van een LID-medewerker. En terecht!

Idioot met mes

Nu moet u weten dat het vorige week ook al gebeurde dat een inspecteur belaagd werd door een idioot met een mes. Dat liep gelukkig goed af, maar diezelfde inspecteur belde enkele dagen geleden naar ons kantoor om te melden dat hij nu te maken had gehad met twee agressieve honden die aan zijn billen waren gaan hangen - zijn woorden - toen er, ook in dit geval, sprake was van verwaarlozing en de eigenaar hierop werd aangesproken. Dit klinkt misschien grappig, maar is werkelijk niet leuk meer!

Onze samenleving verhardt, ik schreef er al eerder over. Onze mensen rijden rond met steekwerende vesten, krijgen weerbaarheidstrainingen en staan stevig in hun schoenen. Maar het blijven mensen. Met emoties, en dat is maar goed ook! Er kan echter een dag komen dat er teveel littekens zijn, dat je niet meer kunt slapen, dat je je terugtrekt in je schulp, dat het lontje wel erg kort wordt naar je omgeving, je partner, je kinderen, je dieren... Steeds meer politiemensen kampen met het zogeheten 'post traumatisch stress syndroom'. Een regelrechte nachtmerrie die niet zelden leidt tot isolement en arbeidsongeschiktheid.

Ik ben blij met de adequate reactie van de collega's bij de politie. Of ik een oplossing weet? Was het maar zo makkelijk. Wij vangen onze mensen op en ik hoop dat iedereen die dit leest voortdurend alert is op welke vorm van agressie dan ook. We moeten elkaar voortdurend blijven aanspreken op ons misplaatst gedrag. Wij doen dat professioneel wanneer het om dieren gaat, maar we moeten elkaar in deze keiharde wereld blijven herinneren aan de grenzen van het betamelijke.

Hart onder de riem

Mocht u onze mannen en vrouwen een hart onder de riem willen steken, en dan speciaal de inspecteurs waar het in dit stukje over gaat, kijk dan even op Facebook, daar staat ook een link naar deze blog. Als u dat bericht nou massaal 'liket', dan voelt het voor onze toppers vast als een steuntje in de rug bij hun ongelofelijk belangrijke werk voor dieren in nood! Mag ik op u rekenen?

Frank Dales,
Algemeen directeur