Stompies staart was een tikkende tijdbom

‘Stompie’ werd als kitten in Zevenhuizen achtergelaten en is gaan zwerven. Ze was te slim en te schuw om zich te laten vangen, maar een wond aan haar staart vrat zich als een brandende lont naar het ruggenmerg waar het niet mocht geraken: dat zou het einde van Stompie betekenen. Gelukkig gaven onze medewerker Pat Buckley en een echtpaar waarbij ze geregeld in de tuin verscheen niet op en bleven ze proberen de angstige kat in veiligheid te brengen.

Stompies staart was een tikkende tijdbom

Een tikkende tijdbom

Een hele tijd heeft onze TNR-medewerker (Trap, Neuter, Return) Pat Buckley geprobeerd om Stompie te pakken te krijgen. Ze was niet voor één gat te vangen en veel te slim voor allerlei vangkooimethoden. De theorie dat ze met broertjes en zusjes in het gebied was achtergelaten werd gestaafd door diverse meldingen van rondzwervende katten van ongeveer dezelfde leeftijd. Het echtpaar trok bij de Dierenbescherming aan de bel omdat ze schrokken van Stompies staart, de buurman: ‘’We wisten niet wat we zagen, want haar staart was er op een centimeter of 5 na helemaal vanaf. Het was een open wond met de botjes er nog aan en we zijn meteen voer gaan neerzetten om haar te lokken. Dit was elke ochtend en soms 's middags al op, ook al zagen we de eerste maand niet dat ze er was. Later zat ze onder een heg te miauwen, maar ze ging pas eten als ik wegging.’’ Ondertussen werd er in de buurt weer een zwarte kat gesignaleerd die als twee druppels water op Stompie leek.

Naarmate de tijd verstreek werd de wond aan Stompies staart groter. De ontsteking vrat zich een weg naar het lijfje, en men was bang dat de poes verlamd zou raken als het eenmaal bij het ruggenmerg zou komen. Wat een afschuwelijk vooruitzicht: Stompies staart was een tikkende tijdbom en ze moest zo snel mogelijk worden behandeld. Nog altijd liepen de vangpogingen van medewerker Pat en de buurman op niets uit. Als er voer werd neergezet kwam ze heel geleidelijk dichterbij. Ook werd duidelijk waar ze sliep. In de tuin was een betonnen fundering voor een volière zonder opbouw waarin hout opgestapeld lag met een zeil eroverheen. 's Winters propte de buurman hooi tussen het hout en legde een vat dat aan één kant open was met hooi erin tussen de boomstammen als mandje. In die periode moest hij Stompies bak soms wel drie keer per dag vullen met voer. Het was een winter met strenge vorst en sneeuw waarin de kat tussen de boomstammen woonde.

1/7

Stompies kittens

Omdat ze niet gesteriliseerd was, kreeg Stompie verschillende nestjes kittens. Zo werd ze van de ene op de andere dag niet meer bij haar voerplaats gezien. De buurman ging bij de volière kijken en ja hoor… twee kleine koppies staken over de rand van de schuilplaats naar buiten. Binnen no time waggelden kittens ‘Grijs’ en ‘Bruin’ door de tuin alsof ze nooit anders hadden gedaan. Er ging een knop om bij Stompie en ze at, samen met ‘Bruin’ gewoon uit de voerbak terwijl de buurman hem nog vast had! ‘Grijs’ was schuwer en wachtte met eten totdat iedereen weg was. Een paar weken later begon Stompie uit zichzelf kopjes te geven, het leek wel een wonder. Ze liet zich aaien en het was duidelijk dat ze haar beschermers echt begon te vertrouwen. De kittens vonden het machtig interessant, maar durfden zelf niet te dichtbij te komen.

Een klein stompje staart en een nieuw begin

Ook Pat bleef pogingen wagen om Stompie en haar kittens te vangen. "Maar zodra ze een kooi zag schoot ze er als een razende vandoor en liet zich geruime tijd niet meer zien. Om haar vertrouwen te winnen en niet te verliezen moest je uitkijken dat je geen onverwachte dingen deed", vertelt ze. Uiteindelijk is ze nóg één keer zwanger geraakt en het echtpaar maakte zich grote zorgen over haar welzijn. Toen ze uiteindelijk in de nattigheid beviel heeft de buurvrouw niet lang getwijfeld en snel de kittens naar binnen gehaald. Stompie volgde, en de deur van de serre ging dicht. Stompie stuiterde in paniek alle kanten op en eindigde onder de bank.

Ze heeft in de serre nog 8 weken haar kittens mogen opvoeden alvorens ze (na wat valium te hebben gehad) in een reismandje naar Dierenopvangcentrum Gouda is gebracht. Hier werd haar staart onmiddellijk behandeld en werd ze geneutraliseerd. Gelukkig herstelde ze verrassend goed en snel! Van haar staart was maar een klein stompje over… maar de lont was onschadelijk gemaakt. Ondertussen werden Stompies kittens klaargestoomd voor adoptie. Stompie zelf was niet geschikt. Schuw en verwilderd als ze was kon ze zich, hoe hard de medewerkers van het dierenopvangcentrum ook probeerden, niet ontspannen. Ze zou teruggaan naar waar ze vandaan kwam, de buurvrouw wilde wel bakjes voer voor haar blijven neerzetten.

Een verrassend goed einde

Uiteindelijk is niet alleen Stompie na haar behandeling in Dierenopvangcentrum Gouda bij het echtpaar blijven wonen. Ook Bruin en Grijs kwamen mee. De eerste drie weken hebben ze de serredeur dichtgehouden zodat de katjes helemaal konden wennen. En nu? Stompie heeft wonderwel weinig zin om naar buiten te gaan! Op de dag van oud en nieuw stak ze haar kopje even door het kattenluik om te polsen hoe het weer was, en heeft ze wat rondgescharreld. Verder lijkt ze zich vooral prima te vermaken in de grote serre, waar ze van alle ruimte en gemakken voorzien is. Wel gaat ze af en toe nog bij de volière spelen, waar ook haar 'kittens' veel te vinden zijn.

Knuffelkatten

Het leukste aan Stompie? De buurman: ‘’We hebben nog nooit een kat gehad met zoveel energie, die zo speels is als Stompie. Ze stuitert heel de dag in de rondte met speelgoed.’’ Ook zijn de katten verrassend genoeg ontzettend aanhankelijk geworden. ‘’Ze zijn super lief maar ook lastig, want we zijn de hele dag aan het aaien en wegduwen.’’