"Zonder mijn team kan ik dit werk niet doen!"
“Het zat er al jong in. Ik haalde als kind al vogeltjes uit het ijs. Ik groeide op met fretten en ratjes, en mensen uit de buurt brachten dieren bij ons waar iets mee was. Ik heb zelf nu drie honden en twee katten en daar houd ik het bij. Ik voed ook geen flessenkittens meer op, want daar hecht ik me te veel aan. Het is dus geen verrassing dat ik iets met dieren heb."
Door: Marlijn de Jager-Gerhardt Online redacteur
"Ik doe nu tien jaar vrijwilligerswerk voor Dierenambulance De Meren. Ik begon ooit als dierenambulancemedewerker en ben nu zo’n negen jaar coördinator van dit team. Dat klinkt heel stoer, ‘coördinator’, maar laten we wel wezen, zonder mijn vrijwilligers kan ik dit werk niet doen hoor. Ik heb een superteam! Hiernaast ben ik meldkamermedewerker en begeleid ik als dier-sociaal medewerker mensen die een hulpvraag hebben ingediend omdat een huisdiersituatie uit de hand dreigt te lopen. Ja en verder doe ik betaald werk in de zorg. Ik draai veel nachtdiensten. Of ik ooit slaap? Ach, ik werk misschien veel, maar zolang ik het volhoud, doe ik het graag. Geen dag is hetzelfde bij de dierenambulance.
Al zijn er wel seizoenen waarbij je bepaalde dieren vaker ziet. In het voorjaar halen we veel jonge vogels op, in de zomer losgebroken honden die van het schip komen en honderden kittens die verlaten rondzwerven. In het najaar zien we veel verzwakte egeltjes. Goh, dit jaar hadden we ook veel te maken met vogelgriep... Dat was heftig. Tja en dan heb je de vele aangereden katten en steeds vaker ook herten (in Nederland halen niet alle ambulances herten op, dat ligt aan de gemeentelijke afspraken). Veel mensen denken dat we alleen maar dierenleed zien. Dat valt nog best mee, gelukkig kunnen we de meeste dieren wél goed helpen.
Of we ook opmerkelijke dieren tegenkomen? Ik moet denken aan Dave de bananenspin. Hij zat tussen de bananen, de melders gaven hem zijn naam. En soms verwacht je heel wat door opmerkingen als 'hij is énorm, bijterig en hij valt aan, het is vré-se-lijk!’ en dan tref je een piepklein ringslangetje aan. Je komt met dit werk ook in aanraking met allemaal verschillende mensen. Dierenvrienden die tranen met tuiten huilen om een platgereden egel, van die ongeduldige types met een hete aardappel in de keel, mensen die zelf al allerlei maatregelen hebben genomen voor een dier in nood, zoals een warm en veilig doosje en mensen die aan de grond genageld staan omdat er een vreemde kat in de tuin sluipt. Emoties kunnen hoog oplopen, daar kan ik goed mee omgaan. Ik toon begrip en probeer mens én dier verder te helpen.
Ja, ik voel mij een dierenbeschermer, zeker door de hulp die wij kunnen bieden. Ik kan zo net wat meer doen voor een dier. Ik doe het ook echt voor de dieren en zolang dat kan, blijf ik het doen.”
Cindy Hiemstra, coördinator Dierenambulance De Meren, meldkamermedewerker, dier-sociaal medewerker.
