Ingezonden Brief
Op zondag 16 juli lieten twee vriendinnen van ons haar honden uit op de hei bij Blaricum. De honden waren lekker aan het spelen maar plotseling hoorden zij een hond gillen van de pijn, natuurlijk zijn ze direct gaan kijken. Ze zagen een vrouw met haar twee zoons, de gillende hond was van hen en de eigenaar was erg overstuur. De dames zagen dat de poot van de hond waarschijnlijk gebroken was en adviseerde de vrouw een dierenambulance te bellen. De eigenaar vertelde dat zij niet verzekerd was en de kosten niet kon betalen, de dames besloten zelf actie te ondernemen en ook de daaraan verbonden kosten te dragen. Je kunt zo’n diertje toch niet laten stikken.
Dierenambulance Gooi en Vechtstreek werd gebeld maar helaas waren ze bezig met een opdracht elders en konden voorlopig niet komen. De dames moesten dus zelf voor vervoer zorgen en omdat het gillen van het diertje maar door ging besloten ze de hond zo goed en kwaad als het ging naar de auto te brengen.
Omdat er bij Ranzijn in Almere een dienstdoende dierenarts was, zijn ze daar heen gereden. Daar werd op de foto duidelijk dat de poot inderdaad gebroken was, net boven het gewricht. De dierenarts adviseerde dat de hond naar de specialist in Utrecht moest. De dames, die de eigenaresse en de hond nooit eerder hadden ontmoet, besloten dat zij ook nu de hond niet konden laten stikken en het verder ook te regelen en betalen.
Na een telefoontje met de coördinator van Dierenambulance Midden Nederland werden er vrijwilligers geregeld die geen dienst hadden maar de rit wel wilden rijden voor de hond. De ambulance kwam voor en de bemanning vroeg of het (nog steeds gillende) diertje extra pijnstilling kon krijgen voor de reis van drie kwartier naar Utrecht. Daar heeft de dierenarts in voorzien en zo ging de ambulance op weg naar de Universiteitskliniek voor gezelschapsdieren. De ambulance was er als eerst en de toen de dames met de eigenaar aankwamen lag de hond al op intensive care en werd onderzocht door de artsen.
De chirurg en een arts kwamen uitleggen dat de röntgenfoto verontrustend was en het bot aan het afbrokkelen was. Met een zekerheid van 98% werd botkanker geconstateerd.
Het advies was om verder lijden te voorkomen en het beestje te laten inslapen, de eigenaar is samen met de zoons afscheid gaan nemen van de hond. Onze vriendinnen spraken even na met de chirurg hoe e.e.a. was verlopen en hij meldde dat de bemanning van Dierenambulance Midden Nederland keurig hadden gewerkt en de hond professioneel hadden vervoerd.
Na dit hele verhaal vind ik dat we trots mogen zijn op onze vriendinnen die alle kosten voor de hond betaald hebben en de bemanning van de dierenambulance die snel en professioneel hebben gehandeld.
Dierenvrienden die wat mij betreft een lintje verdienen voor het belangeloos handelen.