Sprookjesachtige liefde!

Dymphy heeft haar huisje gevonden! Wij kregen deze leuke update van de nieuwe eigenaren.



Sprookjesachtige liefde!

Lieve mensen,

na een spannende week met een hoop actie is de rust in de relatie gekomen. Nu zitten Dimphy en Max naast elkaar in de ren alsof ze elkaar al jaren kennen. Het ziet er zo gezellig uit. Het is echt een gelukkig stel.

Het lijkt wel een sprookje.

"Er was eens een konijn dat met 26 soortgenoten in een tuin zat. Het was er erg krap en ze moest elke dag weer vechten voor haar plekje. Op een dag werd ze opgehaald en maakte een lange reis. Ze werd liefdevol opgevangen in Het Knaaghof, waar ze goed verzorgd werd en waar ze medicijnen kreeg toen ze in één dag een hele waterfles had leeggedronken. Elke dag kwamen er mensen kijken om een konijntje te adopteren. Misschien was het omdat ze met haar Japans getekende vacht een beetje gecamoufleerd was, misschien omdat ze in een hoek zat, misschien omdat het medicijngebruik op haar kaartje stond, maar ze kozen haar nooit. Ze zat er al bijna acht maanden toen een moeder en dochter uit Amsterdam een maatje voor hun Max kwamen zoeken. Eigenlijk kwamen ze voor Summer, maar die gaf geen sjoege. De dochter koos Guusje, maar die gaf iets te veel sjoege. Dimphy was eigenlijk uit medelijden als derde gekozen. In de koppelren toonden Max en dimphy interesse in elkaar op een voorzichtig toenaderende manier. Wat was ze lief, en grappig met haar flapoortjes en ze leek ook fijngevoelig wat Max' knorrigheid betrof. En wat pasten ze mooi bij elkaar met hun grijs en wit. Dimphy mocht mee. Thuis ging het voorzichtige koppelen en aan elkaars geur wennen een week door. Er stond een ren op neutraal terrein waar Dimphy liet blijken dat zij de baas was. Max werd allengs minder knorrig en begon steeds meer te bewegen, te snuffelen en te wassen. Hij vond haar helemaal je van het. Ze sliepen afwisselend in elkaars hok en na precies een week was de rust aanwezig om een eerste nacht samen door te brengen. Heerlijk. Nu is Dimphy de koningin van de ren, maar ze blijft er heel gewoon onder! En ze leefden nog lang en gelukkig."

Wat een feest voor het oog om die twee pluizenbolletjes zo zacht tegen elkaar aan te zien zitten.

Dank jullie wel voor het geduld waarmee jullie ons en Max geholpen hebben.

met vriendelijke groet,

Maike en Jasmijn