Pluis (nu Bruno) op zijn nieuwe plek
Beste Knaagdierencentrum Ijmuiden,
Het is inmiddels al bijna 2 maanden geleden dat ik een konijn bij jullie geadopteerd heb, maar ik wilde toch nog even laten weten hoe het met hem gaat.
Het gaat om Pluis (nu Bruno), een klein bruin/zwart hangoor konijntje van ongeveer twee jaar oud. Toen we thuis kwamen, sprong hij al binnen een paar seconden uit z'n hok de ren in om op onderzoek uit te gaan. Wat hij met mijn voedster Pip aan moest wist hij niet helemaal, en Pip vond het ook wel een beetje wennen, zo'n nieuw konijn naast haar wat niet echt onder de indruk van haar was. Maar de koppeling verliep eigenlijk heel makkelijk gelukkig.
Inmiddels zijn ze helemaal aan elkaar gewend en heeft hij het volgens mij prima naar zijn zin hier. Ze kunnen de hele dag lekker loslopen, hebben tunnels, dozen, wilgentakken en krijgen heel veel liefde en aandacht. Toen de temperatuursverschillen niet te groot waren, vond hij het heel leuk om samen met pip even in de tuin te spelen (en stiekem alle aardbeienblaadjes op te eten als niemand keek). Binnen een dag had hij door waar zich de la met snoepjes bevond en wanneer je er in een straal van 2m bij komt, staat hij direct op z'n achterpootjes tegen je aan heel zielig te kijken (want eigenlijk moet hij echt elk half uur een snoepje krijgen toch?!). Hij zit dan ook als eerste klaar op de bank in de avond en springt en klimt bovenop je op zoek naar wat lekkers. En als je niet oppast dan eet hij wel mee met wat jij aan het eten bent, onder het motto "we delen hier toch alles?". Van eten wordt hij zelfs zo blij, dat z'n vacht trilt van plezier als ze hun groenten krijgen en in de ochtend rennen ze door de hele kamer van blijdschap dat het weer tijd is voor hun biks. ?
Verder springt hij graag met een flinke aanloop op de bank en knaagt graag aan kartonnen dozen. En wanneer hij uitgeput is van alle avonturen, dan ligt hij regelmatig met Pip op hun eigen ikea bedje te slapen (totaal niet verwend). Ze zijn nog niet helemaal zo close als Pip met haar zusje was (beiden uit jullie asiel), maar ik zie Pip hem elke dag wassen en ben er van overtuigd dat dat nog wel gaat komen.
Eigenlijk snap ik dan ook niet waarom hij is afgestaan want het is zo'n blij en makkelijk ventje. Hij is nergens bang voor, ontzettend lief (soms wat ondeugend) en aaien mag altijd.
Ik heb nog een aantal foto's bijgevoegd om te laten zien hoe het met hem gaat.