Gerbils zijn echte familiedieren, houd ze daarom nooit in hun eentje. Gerbils zijn geen echte knuffeldieren, maar zijn wel heel erg leuk om naar te kijken door hun enthousiaste graafgedrag. Je doet ze dan ook een groot plezier met flinke laag bodembedekking.
Wil jij gerbils aanschaffen of heb je al gerbils, maar heb je daar een vraag over? We informeren je graag over het gedrag van gerbils, geven je verzorgingspunten en nog veel meer. Klik op het onderwerp waar je meer over wilt weten.
Meer weten over een dier dat je bij ons hebt geadopteerd? Bel ons! 088 3437 112.
Gerbils leven bij voorkeur in grote groepen. Ze lijken qua bouw wel een beetje op een minikangoeroe. Ze houden namelijk erg van flink springen en kunnen ook goed graven met hun voorpoten. De gerbil heeft een lange, behaarde staart met aan het uiteinde een pluimpje. Gerbils zijn erg intelligent en nieuwsgierig, het zijn hele vriendelijke dieren zeer vriendelijk van aard. Gerbils wisselen slaap en activiteit regelmatig af. Daardoor kunnen ze zowel overdag, tijdens de schemering als ’s nachts actief zijn. Gerbils worden doorgaans wat ouder dan de meeste andere kleine knaagdieren. Ze kunnen een leeftijd van drie tot vijf jaar halen.
Er zijn heel veel soorten gerbils. De bekendste soort is de Mongoolse gerbil. Deze wordt ook vaak als gezelschapsdier gehouden.
Gerbils komen voornamelijk voor in verschillende geel- en bruintinten, van zandkleurig geel tot bruin met zwarte haarpuntjes. Doordat verschillende gerbilsoorten met elkaar vermengd zijn geraakt, bestaan er ook gerbils met vlekken, een zwarte vacht of een crème-achtige vacht.
Afhankelijk van de soort kunnen sommige gerbils wat schuwer zijn, sneller schrikken en zich meer verschuilen. Dit geldt bijvoorbeeld voor de bleke gerbil, de dikstaart- of vetstaartgerbil en de Sundevall gerbil.
Gerbils zijn echte groepsdieren en worden zeer ongelukkig in hun eentje. Geef ze daarom altijd maatjes om mee te spelen. Bij de Dierenbescherming vinden we het daarom belangrijk dat gerbils minimaal met zijn tweetjes geplaatst worden.
Let op: het is belangrijk dat je gerbils al op jonge leeftijd bij elkaar plaatst en niet zomaar vreemde gerbils bij elkaar zet. Nieuwkomers worden doorgaans niet geaccepteerd en gerbils kunnen flink met elkaar gaan vechten. Dit kan zelfs leiden tot de dood van een van de diertjes.
Jazeker! Ze zijn familie van de renmuizen en behoren tot het geslacht van de woestijn- of zandmuizen. Gerbils stonden lang bekend als ‘woestijnratje’, maar ze zijn helemaal geen familie van de rat.
Gerbils komen in het wild vooral voor op de zanderige steppen van Mongolië. Ze leven hier in grote groepen, kolonies, waarbinnen een strike rangorde heerst. Indringers komen de groep niet binnen! De gerbils wonen samen in zelfgemaakte holen en gangenstelsels. Deze bieden bescherming bieden tegen de hitte en de kou. Gerbils communiceren met elkaar door piepjes en geuren. Dit gebruiken ze ook om hun groepsgenoten te herkennen en hun territorium af te bakenen.
Gerbils eten van plantaardig voedsel, zoals granen, zaden en andere delen van planten. Ze eten ook kleine diertjes zoals insecten. Je kunt speciaal voer kopen geschikt voor gerbils of voer wat geschikt is voor meerdere kleine knagers inclusief gerbils. Dit staat altijd duidelijk op de verpakking vermeld.
Geef je gerbils niet teveel voeding, meestal is tien tot vijftien gram per gerbil per dag genoeg. Als je wilt kun je de maaltijd aanvullen met een beetje groenvoer en fruit. Let er hierop op dat dit niet teveel vocht bevat, sla is geen goed idee.
Zorg dat er altijd voldoende hooi aanwezig is in het verblijf, zodat de dieren genoeg vezels binnen krijgen.
Sommige gerbils kunnen zelf dik worden, pas daarom op met calorierijke snacks zoals pinda’s en zonnebloempitten.
Je kunt je gerbils hun benodigde drinkwater geven in een stevig, liefst glazen, drinkflesje wat je aan de kooi vast maakt.
Ga direct naar de dierenarts! Gerbils horen gewoon goed te eten. Eten ze niet of nauwelijks? Of kwijlen ze en kunnen ze hun bek niet meer dicht doen? Dan hebben ze misschien pijn, last van stress of gebitsproblemen.
Gerbils houden van knagen! Geef ze hiervoor voldoende geschikte takken van wilgen- of fruitbomen.
Gerbils zijn geen echte knuffeldieren. Mocht je daar naar op zoek zijn, dan kun je beter kiezen voor ratten.
Gerbils kunnen erg schrikken als je ze opeens oppakt. Schep de dieren daarom altijd voorzichtig met beide handen op of til ze op in een bakje. Let op: pak een gerbil nooit bij zijn of haar staart vast. Deze staart kan namelijk loslaten en dan houdt de gerbil alleen een stukje leeg vel over. De huid staart groeit niet meer aan. In het wild gebruikt de gerbil dit stukje techniek om in uiterste nood om aan zijn vijand te kunnen ontsnappen. Dat is bij jou thuis natuurlijk niet nodig, dus doe vooral voorzichtig met je gerbil.
Zorg ervoor dat je gerbils voldoende te knagen hebben in hun verblijf. Zo slijten hun tanden en kunnen hun tanden en kiezen niet te lang worden.
Kies voor een verblijf wat groot genoeg is en vooral ook knaagbestendig. Je kunt bij twee gerbils bijvoorbeeld kiezen voor een grote glazen of plastic bak van minimaal 100 x 60 x 50 centimeter. Een verblijf met spijlen kan ervoor zorgen dat de vloer van je huis een rotzooi wordt met alle bodembedekking die de enthousiaste gerbils morsen. Je kunt de bak het beste afsluiten met een deksel van fijnmazig gaas. Zo voorkom je dat enthousiaste gerbils het verblijf uit springen.
Bedek de bodem van het verblijf met een dikke laag houtvezels- of krullen. Let erop dat dit niet afkomstig is van naaldhout. Vermeng dit met een flinke berg hoog en de gerbils kunnen enthousiast gaan graven! Gebruik geen grond of zand als bodembedekking, dit is te koud en vochtig en kan instorten.
Zorg naast een flinke bodembedekking ook op de grond voor genoeg schuilmogelijkheden. Leg hiervoor stenen of takken, bloempotten of knaagdierhuisjes neer. Vergeet het nestmateriaal niet, hiervoor kun je een flinke pluk hooi, keukenpapier, papierstrookjes of wc-papier gebruiken.
Gerbils doen hun behoeftes door het hele verblijf. Mochten je gerbils het zand in de zandbak gebruiken om hun ontlasting in te doen, dan moet je dit bakje slechts gedurende een half uur per dag aanbieden.
Gerbils zijn erg enthousiast en actief, zorg dus dat ze voldoende bewegingsruimte hebben. Je kunt kiezen voor een ruim looprad. Neem wel een rad waarbij de staart niet bekneld kan komen te zitten tussen de spijlen.
Geef het voer van gerbils in een geglazuurd aardewerken bakje. Bakjes van ander materiaal knagen ze al snel kapot.
Net als de degoes houden gerbils van het nemen van zandbaden. Zorg daarom ook voor een stevige bak met chinchillazand.
Haal elke dag voedselresten uit het hok. Controleer hierbij ook de schuilhuisjes. Ververs ook het drinkwater elke dag. Gerbils zijn gewend om zuinig om te gaan met water, hierdoor produceren ze weinig urine en droge keutels. Daarom is het voldoende om het verblijf elke twee weken schoon te maken. Vervang hierbij het bodemmateriaal (maar niet alles) en reinig de voeder- en zandbak. Maak bij deze schoonmaakbeurt de schuilplaatsen en het waterflesje (inclusief de tuit!) ook goed schoon. Vervang tot slot het zand in het zandbadje.
Dit gaat vaak niet goed. Je kunt beter kiezen voor groepen met alleen mannetjes of alles vrouwtjes. Groepjes van mannen samen zijn vaak het vreedzaamst. Let er wel op, hoe groter de groep, hoe groter de kans op onrust en gevechten. Je het beste gerbils van jongs af aan met elkaar laten opgroeien, want een vreemde gerbil wordt niet geaccepteerd.
Gerbils leven binnen.
Vrouwtjes zijn tussen de negen tot twaalf weken geslachtsrijp. Het is goed om te wachten met het paren totdat ze vijf maanden zijn.
De draagtijd van ligt rond de 24 dagen.
Een gerbil krijgt tussen de één en negen jongen. Deze worden kaal en blind geboren in een door de ouders gegraven hol of schuilplek. Zowel het mannetje als het vrouwtje zorgen voor de jongen. Jonge gerbils zijn al snel zelfstandig, vanaf vier tot vijf weken, maar moet dan nog wel verder groeien en sociale vaardigheden leren. Haal ze pas uit het nest als ze minimaal zes weken zijn.
Een gezonde gerbil is:
- actief en nieuwsgierig;
- heeft een schone, glanzende vacht;
- glimmende en schone ogen en oren;
- vaste droge ontlasting;
- eet en drinkt goed.
Gerbils zijn niet erg stressbestendig en kunnen door spanning of stress een soort epileptische aanval krijgen. Ze verstarren dan, liggen plat op de grond met knipperde ogen, klapperende oortjes en trillende snorharen. Ze houden hun voorpoten krampachtig vooruit, vallen op hun zij en schokken met hun hele lijf. Dit ziet er heel eng uit, maar meestal loopt de aanval goed af. Hierbij is het wel belangrijk dat de gerbil in zijn vertrouwde omgeving kan bijkomen.
Als je gerbils diarree krijgen, kunnen ze teveel groenvoer hebben gegeten.
Controleer ook regelmatig de tanden en kiezen van je gerbils. Als deze niet meer goed op elkaar aansluiten, kunnen je gerbils hun bek niet meer goed dicht doen en ook niet goed eten.
Controleer bij gerbilmannetjes regelmatig of hun buik en dan vooral de goed ontwikkelde en wat vettige geurklier nog mooi schoon en niet ontstoken is.
Als je gerbil afwijkende ontlasting krijgt, zich ziek of sloom gedraagt of slecht eet, raadpleeg dan altijd de dierenarts. Het kan zijn dat je een gerbil vanwege ziekte een tijdje apart moet zetten. Houd er in dit geval rekening mee dat je de gerbil niet zomaar weer terug kunt zetten in de groep. Het klinkt gek, maar de kans is groot dat overige groepsleden hem of haar niet meer herkennen!
Symptomen van een zieke gerbil zijn:
Zorg ervoor dat je gerbils altijd voldoende en gezonde voeding krijgen, het water regelmatig wordt ververst en er genoeg bodembedekking in het verblijf ligt. Controleer de vacht en tanden van je gerbils regelmatig en wees alert als je gerbils diarree krijgen of zich sloom gaan gedragen.
Gerbils kunnen last krijgen van suikerziekte of een nieraandoening. Mocht je gerbil ineens heel veel drinken en plassen, dan kan dit duiden op suikerziekte.
Een besmettelijke en erg vervelende ziekte die bij gerbils kan voorkomen is Tyzzer’s disease. Als gerbils hier last van hebben zijn ze erg sloom, liggen ze voorovergebogen in een hoekje van hun verblijf en hebben ze een ruwe, opstaande vacht. Ze eten niet meer, kunnen diarree hebben en vallen flink af. Het is belangrijk snel te handelen, want de ziekte is erg besmettelijk en kan dodelijk zijn. Een besmette gerbil moet uit de groep gehaald worden, het volledige hok en alle inrichting moet heel goed schoongemaakt worden. Let er op dat je zelf goed je handen wast om zo niet per ongeluk gezonde dieren te besmetten. Snelle behandeling kan een gerbil genezen, maar jonge of gestreste dieren kunnen er ook aan overlijden.
Jaarlijks vangt het Knaagspoor bijna 1000 gedumpte en afgedankte dieren op. Zieke en verwaarloosde dieren worden bij binnenkomst medisch onderzocht en zo nodig geholpen. Daarnaast geven we de dieren de verzorging en aandacht die ze nodig hebben, tot ze weer een nieuw baasje vinden.
