'Ik ben trots dat ik iets kan bijdragen aan het welzijn van dieren'
Eline ter Meer - Kattenknuffelaar
“Ik ben een echt kattenmens. Dat is er niet met de paplepel ingegoten, want huisdieren kwamen er vroeger bij ons thuis niet in. Niet lachen… ik ben op 4 oktober jarig en zo vertelde een buurvrouw me eens over dierendag. En ja als kind ben je daar dan toch mee bezig. Toen ik eenmaal in aanraking kwam met dieren vond ik dat gelijk geweldig. Dat is altijd zo gebleven."
"Ik had altijd meerdere katten, maar heb er nog maar eentje over en daar blijft het bij. Ik wil niet dat mijn katten mij gaan overleven, dat lijkt me vreselijk. Als kattenknuffelaar kan ik toch met katten zijn. Ik zorg ervoor dat katten in het dierenasiel gesocialiseerd worden of dat ze sociaal blijven. Het is voor katten heel wat om in een andere omgeving gezet te worden, ze moeten wennen aan vreemde geluiden, andere dieren, verandering en veel prikkels.
Ik probeer ervoor te zorgen dat ze lekkerder in hun vel zitten. De ene kat ontdooit snel en de andere kat heeft meer tijd nodig. Soms liggen katten die net binnenkomen onder een dekentje of met hun pootjes over hun gezicht, zo van: ‘dan ben ik hier niet’. Andere katten bevriezen en verroeren geen vin. Een kwestie van eindeloos geduld. Meestal groeit het vertrouwen en krijgen we een band met elkaar. En als dat mij niet lukt, dan wel een van mijn collega-knuffelaars. Katten hebben ook zo hun voorkeur.
Voordat ik naar huis ga schrijf ik in het logboek hoe het gegaan is, daar kunnen de collega’s mee verder. Als er acuut iets bijzonders is geef ik dat gelijk door aan het vaste personeel. Ik ben natuurlijk blij dat katten uiteindelijk geplaatst worden, maar ik kan het ook moeilijk vinden. Waar komen ze terecht? Zou het goed gaan? Weten de nieuwe baasjes wel dat deze kat liever dit of dat wil? Maar ja, dat hoort er natuurlijk gewoon bij.
Of ik me een dierenbeschermer voel? Ja! En ik ben er ook écht trots op dat ik iets kan bijdragen aan het welzijn van dieren.”
