David en Goliath waren graatmager

David en Goliath kwamen ernstig vermagerd bij Dierentehuis Kennemerland binnen. Op aandringen van de dierenpolitie deed de eigenaar afstand van de Duitse herder en de schapendoes.

Asielmedewerker Christel ging met de politie mee om het duo op te halen. “David (de Duitse herder) had een T-shirt aan, waardoor je in eerste instantie weinig zag. Toen ik het shirt uitdeed schrok ik behoorlijk, hij was echt een gratenpakhuis. Goliath was ook te mager, maar dat viel iets minder op door z’n dikke vacht. De geur in mijn auto zal ik in elk geval nooit vergeten, het was niet te harden! Het stonk naar poep en pies.

Een waslijst aan klachten

De honden werden direct gecontroleerd door de dierenarts. David woog nog maar 28 kilo, terwijl hij een flinke hond was en zeker zo’n 45 tot 50 kilo had moeten wegen. En dat was nog niet alles. Er kwam een waslijst aan klachten bij: smetplekken tussen zijn huidplooien, uitgedroogde ogen, artrose in zijn rug, heupdysplasie, stukken vervilte vacht, kale plekken, geen bespiering meer en ontstoken voetjes. Ook aan de bijna 12-jarige Goliath mankeerde het een en ander. Hij woog slechts 15 kilo en had nog wel 5 tot 10 kilo zwaarder moeten zijn. Zijn gebit was er zeer slecht aan toe. Zijn kaakbot lag bloot en de tanden en kiezen die hij nog had, moesten op een later moment getrokken worden. Dat kon niet direct, omdat Goliath te mager was voor narcose.

Intensieve zorg

Christel ontfermde zich vanaf moment één over dit aandoenlijke duo. “Er moest een hoop gebeuren, maar wat we ook met ze deden, ze bleven allebei vrolijk en vriendelijk. Zo moesten we de vachten van de honden flink aanpakken. David moest twee tot drie keer per week in bad om gewassen te worden met een speciale shampoo. Hij liet het allemaal gewoon toe. Verder moesten beide honden gedoseerd gevoerd worden. Ze kregen zo’n vijf keer per dag een portie speciaalvoer. Goliath kon niet meer kauwen, waardoor hij alles in één klap opschrokte en weer in z’n geheel uitspuugde. We hebben hem uit de hand kleine beetjes geweekte brokken gevoerd en met veel geduld gezorgd dat hij genoeg voeding binnenkreeg.”

Hoop en vrees

Na twee weken zagen de vachten van de honden er al een stuk beter uit. Ook kwamen ze goed aan. “Je zag dat de honden blijer waren, gewoonweg omdat ze genoeg te eten en water kregen.” David en Goliath genoten ook zichtbaar van alle liefdevolle aandacht die ze kregen. Ze deden graag spelletjes, vooral de snuffelmat was bij David populair. Over senior Goliath maakte Christel zich niet zoveel zorgen meer, maar David was een ander verhaal. “Hij kwam goed aan, maar zijn spieren ontwikkelden niet, waardoor die zijn gewicht niet konden dragen. Wat ik ook voor oefeningen met David deed, zijn spiermassa verbeterde niet. Zijn achterwerk hing steeds lager, waardoor hij bijna op z’n knieën liep.” Ook de dierenarts merkte dat het niet goed zat met Davids bespiering. Er stond op de langere termijn ook nog een intensieve heupoperatie in de planning. Dat kon niet plaatsvinden, als er geen spieren waren die een dergelijke ingreep konden opvangen. Zonder die bespiering kon David überhaupt niet verder aansterken.

David redde het niet

De asielmedewerkers en de dierenarts waren ten einde raad. Het enige wat de dierenarts nog kon doen, was David uit zijn lijden verlossen. “David kreeg vanaf het begin al een flinke dosis pijnstilling, maar als de dierenarts aan zijn heupen en knieën zat, merkte je dat hem dat nog steeds vreselijk veel pijn deed. Davids lichaam gaf gewoon op, dat had ik niet zien aankomen. Hij had moeten opknappen en een tweede kans moeten krijgen. Ik dacht bijna, ‘heb ik hem hiervoor opgehaald bij die mensen?!’. Aan de kant was het nog erger geweest als David daar was gebleven. Dan was hij doodgegaan van de honger. Ondanks de pijn heeft David zijn laatste paar weken nog wel veel liefde en aandacht gehad en had hij het best naar zijn zin bij ons”, concludeert Christel.

Goliaths tweede kans

Ondertussen werd Goliath steeds levendiger en gezonder. Een toekomst bij een nieuwe baas zat er voor hem wel in en die hebben we inmiddels voor hem gevonden. “Omdat ik David en Goliath zelf heb weggehaald bij de eigenaar, vergeet ik ze allebei nooit meer. Heel jammer dat de één het dan niet haalt… Wel mooi dat het met de ander wél goed afloopt… heel mooi zelfs!” besluit Christel.

Jij kunt honden zoals David en Goliath helpen

Jaarlijks belanden duizenden honden zoals David en Goliath in onze opvangcentra. Ze zijn getraumatiseerd, verwaarloosd of hebben nooit de juiste medische zorg gehad. Wij doen er alles aan om deze dieren met aangepaste voeding en intensieve begeleiding een nieuwe kans te geven. Dit kost alleen veel tijd en geld. Help jij ons om deze kwetsbare honden er bovenop te krijgen? Help ons redden!