“Dier of mens in nood? Ik kom helpen!”

Johan Vulpen - Medewerker Dierenambulance de Heuvelrug

“Naast mijn fulltime baan werk ik nu 22 jaar bij de vrijwillige brandweer in Driebergen en vijf jaar bij Dierenambulance de Heuvelrug. Ik ben ’s avonds en ’s nachts oproepbaar voor de brandweer en draai weekenddiensten voor de dierenambulance. Is er een dier of een mens in nood? Ik ben iemand die graag helpt. Ook als er plotseling iets op straat gebeurt, ga ik er gelijk op af.”

Door: Marlijn de Jager-Gerhardt Online eindredacteur

“Dier of mens in nood? Ik kom helpen!”

#ikbendierenbeschermer

"Tja, ik houd weinig ‘vrije tijd’ over, maar ik doe dit werk graag. Ik denk dat achter de geraniums zitten, op welke leeftijd dan ook, helemaal niet goed voor je is. Hoe ik bij de dierenambulance terechtkwam? Een brandweercollega ging met pensioen en startte als vrijwilliger bij de dierenambulance. Hij vertelde daar van alles over. Ik vond dat leuk klinken en ben een paar keer met hem meegeweest om te kijken of het wat voor mij was. Ja dus! Dieren spreken me aan, ik heb zelf ook altijd katten gehad.”

Herenigingen: verdrietig en vrolijk

“Kijk, ik heb Sokkie meegenomen. Hij is net 1 jaar oud en gewend om aan een lijntje te lopen. Zoals je ziet, gaat hij graag overal mee naartoe. Thuis zit Henkie nog, een grijze cyperse kat van 12 jaar oud. Hiervoor had ik nog een kat, maar die is overleden. Afscheid nemen blijft vervelend! Voor mijn werk bij de dierenambulance moet ik regelmatig (aangereden) katten laten inslapen, uiteraard in overleg met de dierenarts. Dat is droevig, maar bij je eigen kat is dat nóg pijnlijker. Al blijft het terugbrengen van een overleden kat naar de eigenaar ook verdrietig. Het hoort er helaas bij. Waar ik dan wel weer blij van word is het herenigen van een gezonde hond of kat met zijn baasje. Mensen reageren meestal heel dankbaar en vrolijk.”

“Als vogels te jong, gewond, ziek, verzwakt of doorweekt zijn neem ik ze mee“

Johan Vulpen
- Vrijwilliger Dierenambulance de Heuvelrug

Nestverlaters

“Ook het vrijlaten van herstelde dieren is fijn om te doen. Laatst heb ik nog een jong zwaantje losgelaten in de natuur. Toen ik net bij de dierenambulance werkte, vond ik vogels lastige dieren. Ik had er totaal geen verstand van. Al doende leert men, inmiddels weet ik wel raad met vogels. Dat moet ook wel in dit seizoen, het is jonge-vogeltijd! Meestal hoeven mensen niet in te grijpen, nestverlaters worden op de grond gevoerd door hun ouders. Alleen als vogels te jong, gewond, ziek, verzwakt of doorweekt zijn neem ik ze mee. In de lente rijd ik ook veel voor zieke en verzwakte egeltjes. Het is een druk seizoen!”

Werken bij de dierenambulance

“Of ik andere mensen zou aanraden bij de dierenambulance te werken? Ja en nee. Ja, omdat je een mooie en interessante taak hebt, en nee omdat het werk van tevoren vaak wordt onderschat. Er zijn drukke periodes en het werk is niet alleen maar leuk… Soms voel ik me geen dierenbeschermer, want je kunt dieren niet altijd redden. Naast ernstig gewonde gevallen, kom je ook mishandelde en slecht verzorgde dieren tegen… Gelukkig kan ik veel dieren wél helpen en daarom is dit werk zo belangrijk!”