Gedumpte Gus, Muis en Poppy waren doodziek

Het zal je maar gebeuren, te worden gedumpt in een weiland terwijl je doodziek bent. Voor kittens Gus, Muis en Poppy was dat de harde realiteit. Onderkoeld, uitgedroogd en zwak kwamen ze bij Dierenbeschermingscentrum Amersfoort binnen. Hun neusjes (aangetast door niesziekte) zaten zo vol snot dat ze naar adem hapten. Het oogje van Muis was dusdanig ontstoken dat het uitpuilde. Er zat niets anders op dan het te verwijderen.

Door: Inez Bruinsma Redacteur Online

Gedumpte Gus, Muis en Poppy waren doodziek

Een verdrietig zooitje

Bij het dierenbeschermingscentrum waren ze even bang dat de kittens te zwak zouden zijn om de niesziekte te boven te komen. Niet zo gek, want het oogje van Muis was één grote etterende wond en puilde uit zijn kas. Ook Gus had het flink te pakken aan één van zijn ogen. De oogjes van Poppy (met schildpadtekening) waren zo rood en ontstoken dat ze amper wat kon zien, overal tegenaan botste en alleen maar lusteloos voor zich uit kon staren. Een ietwat onsmakelijk gezicht, drie van die snuivende en rochelende kleintjes met overal snot, etter en pus. Toch werden ze door geduldige dierverzorgers onder liefde bedolven.

Revalideren bij een gastgezin

Gus, Muis en Poppy bleken sterker dan verwacht. Het oogje van Muis moest dan wel worden verwijderd, uiteindelijk gaf hem dat alleen maar verlichting. Een gastgezin bestaande uit twee zusjes: Joyce (30) en Romy (22) moest de patiëntjes nu goed in de gaten houden. Joyce: ‘’We schrokken echt toen we de kittens zagen. Je hebt van te voren natuurlijk wel foto’s gezien, maar in het echt is het net dat beetje erger en zijn ze magerder en kleiner dan je dacht. We waren ook boos dat dit zo vaak gebeurt en dat dieren zo moeten lijden.’’

Kittens met niesziekte zijn moeilijke eters en dus werden ze meerdere keren per dag gewogen. De zussen hadden er een dagtaak aan om de piepende hummeltjes de aandacht te geven die nodig was. Bedrijvig waren ze in de weer met medicatie en het smeren van zalf. In het begin was het een uitdaging om de kittens hun medicatie toe te dienen. ''Ze zijn zo klein en het doet ze zo’n zeer – dat is erg naar om te zien. Uiteindelijk lukte het ons door ze stevig in een deken te wikkelen en een soort kattenburrito’s van ze te maken. Dat was een grappig gezicht.’’

''Kittens met niesziekte zijn moeilijke eters en dus werden ze meerdere keren per dag gewogen. De zussen hadden er een dagtaak aan de piepende hummeltjes de aandacht te geven die nodig was.''

Poot voor poot

Naarmate de weken verstreken en de goede zorg aanhield ging het steeds beter met de kittens. Gus oogje wilde maar niet verbeteren, en moest na verschillende controles bij de dierenarts alsnog worden verwijderd. Dat pakte goed uit! Opgelucht als hij was dat hij van zijn etterende oog af was ontpopte hij zich tot een ’kleine terror.’ Hij ging van rustigste naar drukste van de drie, racete door de kamer en was ontzettend speels.

Ook Poppy, bij wie de ontsteking bijna helemaal was verdwenen (er hing alleen nog een blauw waas over haar oogjes) was onherkenbaar veranderd. ‘’Zij is de stoutste van de drie’’, aldus Joyce. ‘’Ze rent, hangt in de klimpaal, houdt van knuffelen en ligt op schoot te slapen.’’ Omdat kittens vaak per paar op zoek gaan naar een nieuw baasje, werd er een vierde kitten van dezelfde leeftijd aan Joyce en Romy toevertrouwd. Een schot in de roos voor Poppy! Die niet meer weg te slaan was bij de kleine rode kater. Samen lagen ze te zonnen, pootjes over elkaar heen en een hoop gespin en gekroel.

‘’Muis is de allerliefste. Het enige dat ze wil is knuffelen. Ze legt haar kopje in je nek en gaat spinnen. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt met een kat. Ze ligt aan één stuk door te kneden.’’ Toch vindt Joyce het niet moeilijk dat ze Muis niet kan houden. ‘’In ieder nestje zit een bijzondere die je wil houden. Ook al zeg je van te voren dat ze allemaal even leuk zijn, er is er altijd één die bij je past en die speciaal voor je is, maar als ik ze allemaal houd kan ik ze niet meer opvangen. Het geeft me voldoening dat ze gezond en goed op gewicht iemand anders gelukkig gaan maken.’’

''In ieder nestje zit een bijzondere die je wil houden. Ook al zeg je van te voren dat ze allemaal even leuk zijn, er is er altijd één die bij je past en die speciaal voor je is.''

Hoe gaat het nu met de kittens?

Op de vraag of je van hun slechte start nog iets merkt aan Gus, Muis en Poppy, nu het zo goed met ze is afgelopen – heeft Joyce een duidelijk antwoord: ‘’Aan de genegenheid die ze bij je zoeken merk je dat ze veel te vroeg bij hun moeder zijn weggehaald. Ik ben gewend aan kittens, maar als ze hun moeder om zich heen hebben gehad om ze dingen te leren maken ze op een andere manier contact. In het begin waren ze vaak aan het zoeken naar iets dat er niet was. Ook hebben ze enorm lopen sabbelen en kneden. Poppy ziet iets minder, en Gus en Muis missen een oog maar verder merk je niets meer van de niesziekte.’’

Geweldig nieuws! Poppy & Muis en Gus & Dustin zijn nu beschikbaar voor adoptie!

Kittens zoals Gus, Muis en Poppy

Helaas zijn Gus, Muis en Poppy niet de enige kittens die met medische klachten bij ons binnenkomen. Ongeveer een derde van de 3400 kittens die we jaarlijks opvangen, krijgt extra medische zorg. We zijn daarom blij dat gastgezinnen zoals Joyce en Romy intensieve aandacht geven. Veel van onze dierenasielen kunnen nog wel wat gastgezinnen gebruiken. Wil en kun jij ook kittens opvangen?

Meld je aan als gastgezin!