Henk, hond zonder schuld(en)

Ik heb ooit een heel bijzondere hond gekend. Hij heette Henk. Henk de Hazewindhond. Ik werkte als student bij een rechtswinkel, en daar stond ik een tijdlang een groepje krakers bij. Henk was hun huisdier. Een van de minder frisse zaken uit het krakersbestaan is, dat kraakpanden zijn afgesloten van stromend water. Na een bezoek moesten we de spreekruimte dan ook standaard even goed doorluchten - wat we met liefde deden. Met dezelfde vanzelfsprekendheid gaf ik Henk bij binnenkomst altijd eerst even een bak met fris water. Henk was van het type gulzige, doch zwijgzame drinker. Ondanks dat, en zijn altijd wat melancholieke oogopslag, denk ik dat hij blij met me was.

Kosten huisdier

Ik moest vorige week aan Henk denken, toen ik samen met een collega een serie masterclasses over ‘schulden en huisdieren’ mocht verzorgen op de Bewindvoerdersdag 2018. Bewindvoerders behartigen de financiële belangen van hun cliënten. Veel van deze cliënten die in financieel slecht weer verkeren, hebben huisdieren. Gevolg is dat deze mensen vaak niet de juiste (medische) zorg kunnen bieden aan hun huisdier. Zo kunnen bijvoorbeeld dierenartskosten of pensionkosten onbetaald blijven, wat de problemen alleen maar verder vergroot. Meermaals (!) gehoorde verzuchting; "... En ze gaan ook altijd uitgerekend op zondag naar het dure spoedspreektijd van de dierenarts!"

Preventiewerk

Uiteraard hebben we uiteengezet wat de Dierenbescherming vanuit haar preventiewerk in deze situaties kan betekenen. Bijvoorbeeld dat sociale hulp- en dienstverleners bij ons terecht kunnen voor vragen en overleg over situaties waarbij huisdieren betrokken zijn. De aanwezige bewindvoerders gaven daarop aan, dat zij hun cliënten niet vaak zien. Meestal zijn er nog andere hulpverleners in beeld, die een nauwere band hebben met de betrokkene. Blijkbaar vinden deze de aanwezigheid van huisdieren vaak juist goed - maar dan vanuit 'therapeutisch' oogpunt. Kijk, en toen moest ik dus aan Henk denken.

Voorzien in basale leefomstandigheden

Ik zou zeker niet durven beweren dat Henk het op zichzelf per se 'slecht' had. Laat staan dat onvermogende mensen geen huisdier zouden mogen houden. Helemaal niet! Maar als álle betrokken professionals nou eens bewuster en met gezond verstand de huisdiersituaties van hun cliënten zouden kijken. Zeg maar met dezelfde logica waarmee ik Henk zijn gemeentepilsje toeschoof. Zou het dan niet zo moeten zijn, dat wanneer iemand duidelijk niet zal kunnen voorzien in de basale leefomstandigheden van het huisdier, de aanschaf van een huisdier actief wordt ontmoedigd? Ik denk aan een eenvoudige toets op financiële- en woonomstandigheden, mentale gesteldheid e.d.. Of dat er dan in ieder geval standaard in de benodigde zorg en begeleiding bij het huisdierbezit wordt voorzien. Standaard, dus niet alleen als de betreffende hulpverlener 'toevallig' affiniteit met dieren heeft. Het vroegtijdig signaleren van mogelijke dierenverwaarlozing is immers het beste... voor dier én mens. Het was ons na de Bewindvoerdersdag duidelijk dat er nog een hele (hulpverlenings-)wereld valt te winnen.

Henk kraakt

Ik weet niet hoe het Henk verder is vergaan. Ik ben hem uit het oog verloren toen 'mijn' krakers op een zekere dag, en onvermijdelijk, werden ontruimd. De komst van de Antikraakwet heeft hij hoop ik niet meer mee hoeven maken. Ik stel me zo voor dat hij in de Hondenhemel een pakhuis vol met botten heeft gekraakt. Gelegen naast een bergbeekje met koel, stromend water uiteraard.