Het paard zonder staart

Als er één welzijnsmisstand in de paardenwereld volledig onnodig is, dan is dat wel het verwijderen van de staart van het dier voor de mooiigheid. Niets zou gemakkelijker moeten zijn om ons massaal tegen te keren, met óf zonder een wettelijk verbod. Dit verbod op couperen, zeg maar gerust amputeren, van staarten van paarden bestaat inmiddels al vijftien jaar, maar sindsdien zijn wij geen meter verder gekomen.
Piko Fieggen

Door: Piko Fieggen Programmamanager Verantwoorde Omgang met Gezelschapsdieren

Het paard zonder staart

Het gebeurt nog steeds. Paarden worden verminkt terwijl er wetgeving is om dat tegen te gaan. Vorige week was de door de Koninklijke Vereniging "Het Nederlandse Trekpaard en De Haflinger" (K.V.T.H.) georganiseerde Nationale Tentoonstelling. Daar wonnen twee paarden zonder staart in de categorie trekpaarden.

Ooit functioneel

Het amputeren van staarten vindt vooral plaats bij trekpaarden. In een grijs verleden toen de mechanisatie van landbouwwerktuigen nog toekomstmuziek was, werden trekpaarden gebruikt voor het zware werk. Om te voorkomen dat de staart van het dier steeds klem kwam te zitten in het tuig, begon men toen met het couperen van de staart. Het was, zeg maar, een functionele ingreep die nog viel te rechtvaardigen. Want, het alternatief was in ieder geval meestal erger. Sinds de industrialisatie van de landbouw is de functionaliteit van het trekpaard geleidelijk aan verdwenen. Paarden werden vervangen door motoren met paardenkracht en zonder staart.

Maar nu niet meer

Op enkele medische uitzonderingen na, is een paard met een geamputeerde staart tegenwoordig niets meer dan een hebbedingetje van de eigenaar. Amputatie, een gruwelijke handeling waarmee een paard volledig onnodig van een gevoelig en communicatief lichaamsdeel, dat zoals bekend ook als vliegenmepper dienst doet, wordt beroofd. Dit is iets wat de meeste mensen, ook in de paardenwereld, zonder twijfel beamen. Toch zijn er in Nederland nog veel paarden met een gecoupeerde staart. En nóg steeds zorgt de K.V.T.H. ervoor dat een paard zonder staart een schoonheidsideaal is. Iets prestigieus om ‘trots’ op te zijn.

Wetgeving omzeilen

Zij maken – omwille van hun hobby - zeer dankbaar gebruik van een mogelijkheid om de geldende wetgeving te omzeilen; je gaat naar het buitenland waar het afknippen van lichaamsdelen van dieren niet verboden is en komt terug om het verminkte paard hier tentoon te stellen. En niemand kan je blijkbaar iets maken. Te gek voor woorden! Betrokkenen stellen letterlijk dat zij alleen paarden zonder staart van tentoonstellingen zullen weren als er géén andere (legale) keuze is. Elke maatschappelijke verantwoordelijkheid wijzen zij van de hand. Dit geldt wat mij betreft overigens ook voor de bezoekers van zo’n evenement die met hun aanwezigheid (financiële) steun betuigen aan deze misplaatste hobby.

Boycotten

Elk evenement waar deze dieren worden tentoongesteld zou geboycot moeten worden. Ditzelfde geldt voor elke paardenbezitter die zonder legitieme reden in het bezit is van een paard zonder staart. De boycot is blijkbaar nodig om deze barbaarse hobby in Nederland uit te roeien. Wat mij betreft had deze boycot er vijftien jaar geleden al moeten zijn. Of anders tien jaar geleden. Maar er zijn nu nog steeds paarden zonder staart die tentoonstellingen winnen. Ons rechtsgevoel wordt hiermee bespot, de ethische waarden van onze omgang met paarden genegeerd.

De overheid speelt een essentiële rol in de handhaving van het coupeerverbod, maar blijkt tot op heden niet in staat om effectief door te pakken wat betreft het voorkomen van het tentoonstellen van paarden zonder staart. Er wordt nu al vijftien jaar gepoogd om een stap verder te komen. Het resultaat is echter nul. Ik zou zeggen; nu is het tijd voor spierballen. Linksom of rechtsom moet de overheid dit voor elkaar gaan krijgen. Begin bijvoorbeeld met het onderzoeken van elke mogelijkheid om de K.V.T.H. het predikaat ‘Koninklijke’ te ontnemen. Benut elke kans om deze club het leven zuur te maken. Net zolang totdat de K.V.T.H. bewijst dat zij met recht onderdeel uit maakt van onze beschaving.