Pascal: “Ik ben niet rijk, maar heb wel een rijk leven. Mijn ervaring is dat je als mens groeit als je je ergens voor inzet. Ik heb zelf twee katten, allebei uit het asiel en moeilijk plaatsbaar. Zij verdienen een fijn leven, net als alle andere dieren in ons land. Maar om dat te realiseren, moeten wij mensen wél voor ze klaarstaan. Ik steun de Dierenbescherming daarom al jaren. Ik heb veel waardering voor het asielwerk, maar bijvoorbeeld ook voor de voorlichting die vrijwilligers op scholen geven. Kinderen zijn de toekomst. Als zij al niet weten hoe je met dieren moet omgaan, hoe kan het dan ooit beter worden?
“Mensen waarderen het dat je je inzet voor een goed doel. ‘Ik geef nooit wat, maar jij doet zo je best,’ zeggen ze dan terwijl ze wat geld in de bus gooien.”
Zeer betrokken
Als vrijwilliger in het asiel en als collectant lever ik mijn bijdrage. Ik ben toegewijd en neem vrij van mijn werk om in de collecteweek elke dag op pad te kunnen. Meestal ga ik bij een winkelcentrum staan, of op andere een plek waar veel mensen voorbijkomen, dat werkt heel goed. En de reacties zijn eigenlijk altijd positief.
Toegewijd
Elke ochtend begin ik rond tien uur, en ik stop pas als het moet, om acht uur ’s avonds. Tussendoor ga ik alleen naar huis om te eten of te rusten. Daar heb ik eigenlijk het geduld niet voor, maar je gaat het toch wel voelen als je de hele dag op je benen staat. Dat ik er zoveel uren in steek, wil niet zeggen dat ik vind dat anderen het ook zo moeten doen. Want al loop je maar een avondje en haal je vijftig euro op, dan heb je al iets heel moois gedaan. Mij geeft het alleen zó veel voldoening dat ik voor mijn gevoel geen tijd te verliezen heb. Vorig jaar heb ik ruim achthonderd euro op kunnen halen, dit jaar ga ik voor de duizend.”