Jeroen Bogaert

Fotograaf asielhonden

“Een hond die poept, kijkt heel ontspannen. Als je een pakkende portretfoto wilt, is dát een mooi moment. Het kan ook zijn dat een hond eerst wil spelen, vanmorgen cirkelde een stafford continu om me heen, druk schuddend met een grote flos. Na een kwartier werd hij moe, toen kon ik een mooie foto maken. Het nadeel is alleen dat ik soms tien asielhonden in één ochtend wil fotograferen en dan heb ik die tijd niet. Ik leef met de honden mee en wil voor alle honden een gelijke kans op een fijn thuis, want ja laten we eerlijk zijn, een dierenasiel is geen ideale plek. Je kunt het nog zo mooi maken, maar je merkt gewoon dat dit geen natuurlijke thuissituatie is. Dus ook met minder tijd doe ik net zo hard mijn best.

Aan het begin moest ik veel proberen en maakte ik fouten, maar je raakt geoefend in het fotograferen van bewegende honden. Ik weet nu wat wel en niet werkt, een leuke actiefoto lukt altijd wel. Ik werk nu al zeven jaar met veel plezier als vrijwilliger bij Dierenbeschermingscentrum Limburg. Het is een fijne plek, met fijne collega’s en ik kan m’n tijd zelf indelen*.

Het leukste is dat alle honden anders zijn. Iedere hond is uniek en reageert anders, wat dat betreft zijn het net mensen. Een mooie foto op de site geeft voldoening, het is de eerste indruk en dat maakt hét verschil. Al helemaal in een wereld waar alles om media en beeld draait. Voor mijzelf is de mooiste foto het moment dat de hond je écht aankijkt, dan voel ik sterk van binnen ‘die wil ik hebben!’ Ik hoop dan dat anderen dat ook zo voelen.”

*door corona moet Jeroen zich ook aan beperkende maatregelen houden, waardoor zijn werkzaamheden er op dit moment iets anders uitzien.