Meneer F. kon de euthanasie van hond Sjakie niet betalen

Een gevoelige situatie nog gevoeliger

Iedere dierenvriend die wel eens een huisdier heeft moeten laten inslapen weet hoe op zijn zachtst gezegd afschuwelijk dat is. Meneer F. liep behalve tegen zijn eigen ongeloof en verdriet ook tegen een taalbarrière aan, en een gebrek aan geld om zijn trouwe vriend de laatste eer te bewijzen en hem te behoeden voor een slepend proces met onnodig veel pijn. Hij zag hoe hol en uitgeput Sjakie was maar wilde tegelijkertijd niet geloven dat hij het dier zou moeten missen. Een natuurlijke reactie, die waarschijnlijk nog versterkt werd door de wat stroeve communicatie. Moest Sjakie wel dood?

Om dat te onderzoeken zocht Pamela: onze coördinator Maatschappelijke Dierenhulp, eerst contact met de eigen dierenarts van meneer F. Die bevestigde dat Sjakie even geleden was langs geweest. Ziekteverschijnselen: een oude, vermoeide hond met een dikke buik, kortademigheid, een slecht gebit met veel tandsteen en zeer waarschijnlijk nog andere voor nu nog onzichtbare, onderliggende gezondheidsproblemen. Er was met meneer F. besproken dat de hond laten inslapen een reële mogelijkheid was. Omdat hij geen pijnstilling voor het dier kon betalen ging hij zonder naar huis.

Euthanasie aan huis

Maar nu was de situatie verergerd en kon de arme Sjakie niet meer overeind komen. Het leek alsof hij veel pijn had. Met zijn kleine, aanvullende pensioen had meneer F. net genoeg geld om boodschappen te betalen. De eigen dierenarts bezat niet genoeg mankracht om de hond thuis te komen laten inslapen. Omdat meneer F. zelf geen vervoer of sociaal netwerk had en de hond niet (meer) kon lopen, ging Pamela op zoek naar een dierenarts die Sjakie wel aan huis kon en wilde euthanaseren. En die vond ze. Om de hond niet nog langer te laten lijden werd een afspraak gemaakt met dierenarts Amanda voor diezelfde avond om 18:30 uur. Omdat ze alleen kleine honden kon meenemen (en Sjakie daar met zijn indrukwekkende 32 kilo niet bepaald aan voldeed) moest ook de dierenambulance worden ingeschakeld, die het lichaam de volgende morgen zou komen ophalen.

Verwarring, verdriet en verzet

Uiteindelijk heeft het meneer F. nog veel moeite gekost om zijn lieve vriend te laten gaan. Toen Pamela (blij dat ze het ‘heugelijke’ nieuws dat alles gelukt was kon delen) hem probeerde te bereiken kreeg ze hem eerst niet te pakken, en toen ze hem uiteindelijk sprak wilde hij toch ineens van de euthanasie afzien. Voorzichtig werd met hem het gesprek aangegaan over de inmiddels schrijnende situatie van Sjakie. Na het verdriet en de onmacht kwamen toen langzaam de acceptatie en uiteindelijk berusting. Sjakie is vredig ingeslapen in zijn eigen huis, in de armen van zijn liefhebbende baasje. Alle kosten zijn voor de Dierenbescherming. Meneer F. had onvoldoende middelen om bij te dragen.

De Dierenbescherming en preventie

Hoewel ziekte en euthanasie een treurig onderdeel zijn van het hebben van een huisdier zijn we blij dat meneer F. op tijd aan de bel heeft getrokken. Dankzij snelle hulp heeft Sjakie niet onnodig lang hoeven lijden. Meneer F. die in eerste instantie ontroostbaar was is erg opgelucht en kan terugkijken op 13 jaar liefde en vriendschap van Sjakie.

*Omwille van de privacy van het baasje zijn de namen in dit artikel gefingeerd en is een foto gebruikt van een andere hond.