"Of ik me een dierenbeschermer voel? Ja!"

Ik stuitte op dierenambulancewerk en meldde me aan. Dat was een goeie keuze; je bent aan het rijden, met dieren bezig en je bent onder de mensen, die combi is echt iets voor mij. Alles is leuk en iedere dag is anders. De ene keer breng je een kat terug die 8 jaar vermist blijkt te zijn. De andere keer moet je iemand vertellen dat zijn kat is doodgereden. Vaak willen baasjes hun kat nog even zien. Hoe zorg je voor een waardig afscheid als de kat er niet zo fijn meer uitziet? Achteraf hoor ik vaak ‘mooi en netjes gedaan Marco’.

Ik kom soms ook in vreemde situaties terecht. We kregen ’s nachts om half 4 een melding binnen. Er was een hond aan komen lopen met kapotte poten. We kwamen daar aan en ontdekten een caravan met een heel zwak lichtje aan en een aggregaat ernaast. Dus ik dacht ‘wat zullen we nou beleven’. Onderweg had ik de politie al gebeld ter versterking. Ik klopte op het raam en er sprongen twee ‘doorgesnoven’ mannen naar buiten, met van die ogen weet je wel. De hond was van hen en ze waren in alle staten. Gelukkig kon ik ze kalmeren. Uiteindelijk zijn ze de volgende dag naar de dierenarts gegaan en boden ze hun excuses aan.

Naast het werken op de dierenambulance, onderhoud ik ook het Instagramaccount van Dierenambulance de Wouden. Ik ben dit account een half jaar geleden gestart, want je kunt er veel mensen mee bereiken. Je geeft de volgers een kijkje achter de schermen, waardoor ze een beter beeld krijgen van wat wij doen: we helpen dieren, maar óók mensen. We bieden onbevooroordeeld een luisterend oor. We vertellen ook op scholen over ons werk, voor een stukje bewustwording."