Groot was de schrik toen ik dinsdag in het NOS Nieuws las, dat wetenschappers berekend hebben dat er in zee veel meer gebieden potentieel geschikt zijn om aquacultuur toe te passen dan nu gebruikt worden. Stel je voor! Nog meer megastallen, dit keer op zee! Feitelijk bestaan zij natuurlijk al. Tot onze spijt. Maar de omvang is nu in Nederland in elk geval nog zeer beperkt en laat dat a.u.b. zo blijven.

Dat wij als Dierenbescherming herhaaldelijk stellen dat in de vee-industrie dieren zijn gedegradeerd tot ding, tot productie-eenheid, zal niemand verbazen. Maar dat dierenartsen zich nu ook steeds nadrukkelijker uitspreken tegen de onacceptabele aantasting van het welzijn van de half miljard dieren die in ons land voor de productie van vlees en zuivel worden gehouden, vind ik een geweldig en welkom signaal.

Als dierenbeschermer zie ik helaas veel dierenleed voorbij komen. In veel gevallen leiden berichten hierover tot verontwaardigde reacties en medeleven voor het getroffen dier. Op een of andere manier lijkt dat anders te zijn als het om grote aantallen dieren gaat. Neem nu bijvoorbeeld de gans.

Waar ging het ook al weer om bij de huisdierenlijst (positieflijst)? De bedoeling van het opstellen van een positieflijst was het beperken van risico's voor de mens en het tegengaan van welzijnsaantasting bij dieren. Het idee was dat er een lijst zou komen met diersoorten die door 'eenieder' gehouden mogen worden en een lijst met diersoorten waarvoor aanvullende voorschriften gelden. Dat lijkt simpel. Natuurlijk zullen de meningen verschillen over welke diersoort op welke lijst hoort, maar met behulp van wetenschappelijke informatie en experts kom je daar uit. Zou je denken.

Afgelopen week was ik bij een lezing van vooraanstaand bioloog Frans de Waal over zijn onderzoek naar emoties en inlevingsvermogen bij apen en andere dieren. Dit type studies is van groot belang geweest voor hoe wij naar dieren kijken. Bij elke spiegel waar een olifant voor wordt gezet om te testen of hij zichzelf in de spiegel ziet, krijgt de mensheid eigenlijk een spiegel voorgehouden. Want het is de mens die dieren blijft gebruiken voor experimenten, of in de bio-industrie, en daarbij beslist over het matig of ernstig lijden van dieren.