Blogoverzicht

Deze oproep doe ik namens de Dierenbescherming als reactie op de steeds weer oplaaiende discussie over het redden van weidevogels en de wens om daarvoor de predatoren te doden. Gisteren was het de kat en nu is het weer de vos. Morgen de steenmarter. Als predator ben je je leven niet zeker in Nederland. Want dat die arme weidevogels massaal het loodje leggen, is allemaal de schuld van die irritante natuurlijke vijanden. Afknallen maar, probleem opgelost! Maar dat is natuurlijk helemaal niet zo. Vroeger ging het uitstekend met de weidevogel en toen liepen er ook genoeg vijanden rond. Laten we kijken naar echte oplossingen. Met de focus op predatoren, en niet de achterliggende oorzaken, gaan we de weidevogel namelijk niet redden.

Het aanbod van duurzamer kippenvlees in de winkelschappen is groter dan ooit, berichtte Trouw onlangs. Plofkippen zijn uit de supermarktschappen verdwenen, zo blijkt uit een onderzoek van de Autoriteit Consument & Markt (ACM). Feit is dat supermarkten dezer dagen vrijwel allemaal kuikens van een langzamer groeiend ras aanbieden als huismerkkippen. Dat zijn echter bij lange na niet de vleeskuikens die onder het Beter Leven keurmerk van de Dierenbescherming worden verkocht. Deze dieren beschikken bijvoorbeeld over meer ruimte per kip en altijd een overdekte uitloop naar buiten, huismerkkippen hebben dit niet.

De Dierenbescherming vindt het belangrijk dat ondernemers die dieren verkopen in hun winkel of tuincentrum daar goed over nadenken. Als ze ervoor kiezen dieren te hebben, moeten zij ook het goede voorbeeld geven aan hun klanten. Laat je in de winkel goede huisvesting zien en besteed je tijd en aandacht aan gesprekken met de klant over die dieren, dan zijn dat belangrijke momenten in het leven van een dier. Je helpt de klant betere keuzes te maken.

Het waren de Romeinen die eeuwen geleden ontdekten dat ze konijnenvlees lekker vonden, maar het jagen op de kleine dieren te veel werk vonden. Zij waren de eersten die besloten konijnen in gevangenschap binnen muren te houden. Zo waren ze goed beschermd tegen roofdieren, en tevreden stelden ze vast dat het aantal konijnen op deze manier makkelijk groeide. Ook in de Eerste en Tweede Wereldoorlogen, toen voedsel schaars was, fokte men konijnen voor hun vlees. Na WOII werd het konijn meer gehouden als huisdier, à la Flappie belandden ze toen nog wel vaak in de pan. Nu zijn konijnen met name voor mensen met kinderen een populair huisdier. Vandaag staan er weer duizenden konijnen op Marktplaats.

Dat de boeren inmiddels héél boos zijn is eigenlijk wel logisch. Enerzijds erkennen ze dat er best wat minder eiwit in het krachtvoer voor de koeien mag, maar anderzijds willen ze wel zelf kunnen blijven beslissen welke koe wanneer tóch wat meer hiervan nodig heeft. Dat is een alleszins redelijke eis en in het belang van de gezondheid van sommige van hun dieren: kwetsbare jonge kalfjes bijvoorbeeld. Een minister die niet de bewijzen kan overleggen van een gedegen doorrekening van de effecten van beleid op dierenwelzijn schiet ernstig tekort.