Blogoverzicht

Helaas, nog lange niet, nog lange niet, zo werd duidelijk op het symposium van NCad (het nationaal adviescomité voor dierproevenbeleid), dat ik afgelopen week bezocht. De 3V’s staan voor vermindering (minder dieren gebruiken in een proef), verfijning (zorgen dat proefdieren minder lijden) en vervanging (als je je onderzoek ook zonder dieren kunt doen, dan kies je daarvoor). Centrale vraag van deze dag: hoe staat het met de ambitie van onze minister om ons land in 2025 wereldleider dierproefvrij te laten zijn? Het jaarververslag ‘Zodoende’ van de overheid liet vorig jaar zien dat het aantal dierproeven alleen maar was gestegen. Binnenkort verschijnt weer een nieuw rapport. Is er nu een vrolijkere boodschap?

“Wat let de kalversector om met de aanvoer van kalveren over lange afstanden helemaal te stoppen?”, was de hele directe vraag die ik een zaal vol kalverhouders in Ede en Oirschot onlangs voorhield. Ik sprak bij beide gelegenheden op uitnodiging van Dierenartsenpraktijk Thewi, waar zo’n tien artsen werken, gespecialiseerd in de kalverhouderij. Het was een mooie gelegenheid om de bezwaren die we als Dierenbescherming hebben tegen het gesleep met de dieren nog eens kracht bij te zetten, en ook alternatieven aan te dragen.

Hoewel de stukken op het schaakbord dat wij natuur noemen regelmatig worden ingezet als natuurbeheerders, blijkt keer op keer dat mensen het spel van natuurbeheer niet zo goed beheersen. Dat geldt zeker voor de ‘grote grazers’ en andere zoogdieren die letterlijk ingeperkt worden door hekken of andere omheiningen. Damherten, edelherten, wilde zwijnen en paarden worden bij bosjes afgeschoten of verhuisd omdat er iets helemaal mis is gegaan. 

Het was hun grootste protest tot nu toe, ze zorgden voor de langste files ooit en kregen waarschijnlijk ook een recordaantal minuten zendtijd. De boeren zijn boos en willen erkenning. En vooral niet overal de schuld van krijgen. Dat zou ook niet terecht zijn. Consumenten, supermarkten en producenten moeten samen aan de bak. De klant wil goedkope landbouwproducten, de supermarkten leveren maar al te graag en voeren een permanente onderlinge stuntoorlog op prijs, dus de boer móet wel veel en intensief produceren.

Nederlanders blijken verdeeld te denken over het bijvoeren van wilde dieren. De Raad voor Dierenaangelegenheden (een onafhankelijke raad van deskundigen die de minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit o.m. adviseert over vraagstukken op het gebied van dierenwelzijn) meldde begin oktober in hun publicatie ‘De Staat van het Dier’  bijvoorbeeld dat 39% vindt dat je herten in de Oostvaardersplassen beter kan afschieten in volle gezondheid om honger in de winter te voorkomen. Zo’n 27% is het hier mee oneens en de rest heeft geen mening. Bijvoeren in een natuurlijke omgeving vindt 36% geen goed idee, terwijl 30% vindt dat bijvoeren in de natuur moet kunnen.