Blogoverzicht

Het was hun grootste protest tot nu toe, ze zorgden voor de langste files ooit en kregen waarschijnlijk ook een recordaantal minuten zendtijd. De boeren zijn boos en willen erkenning. En vooral niet overal de schuld van krijgen. Dat zou ook niet terecht zijn. Consumenten, supermarkten en producenten moeten samen aan de bak. De klant wil goedkope landbouwproducten, de supermarkten leveren maar al te graag en voeren een permanente onderlinge stuntoorlog op prijs, dus de boer móet wel veel en intensief produceren.

Nederlanders blijken verdeeld te denken over het bijvoeren van wilde dieren. De Raad voor Dierenaangelegenheden (een onafhankelijke raad van deskundigen die de minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit o.m. adviseert over vraagstukken op het gebied van dierenwelzijn) meldde begin oktober in hun publicatie ‘De Staat van het Dier’  bijvoorbeeld dat 39% vindt dat je herten in de Oostvaardersplassen beter kan afschieten in volle gezondheid om honger in de winter te voorkomen. Zo’n 27% is het hier mee oneens en de rest heeft geen mening. Bijvoeren in een natuurlijke omgeving vindt 36% geen goed idee, terwijl 30% vindt dat bijvoeren in de natuur moet kunnen.

‘Waarom niet?’, zou mijn reactie zijn. Het is ontzettend waardevol en in mijn ogen absoluut noodzakelijk om met elkaar in gesprek te gaan en te blijven. Zeker voor de doorontwikkeling van het Beter Leven keurmerk. Alleen samen komen wij verder. Dat wil niet zeggen dat we het altijd met elkaar eens moeten zijn, maar het is wel belangrijk om elkaar te begrijpen en om te kijken hoe en waar we elkaar kunnen versterken.

Het dossier rond het zonder voorafgaande verdoving slachten van dieren is als een hete aardappel die binnenkort weer in de Tweede Kamer ligt. Woensdag is er een hoorzitting waarbij de parlementariërs zich opnieuw laten informeren. Blijkbaar bestaat de behoefte bij de volksvertegenwoordigers om nogmaals te horen wat we eigenlijk al lang weten: dieren lijden onnodig als je hun keel bij vol bewustzijn doorsnijdt. Alweer acht jaar geleden besloot de Tweede Kamer daarom dat geloofsovertuiging geen argument is om dit feit terzijde te schuiven. En toch deed de Eerste Kamer dat vervolgens wel.

De kalversterfte op veel Nederlandse melkveebedrijven is hoog: gemiddeld 12,5% van de kalveren sterft voor ze 14 dagen oud zijn: 9% wordt gesignaleerd als doodgeboren en 3,5% overleeft de eerste 14 dagen niet. Dat bleek uit cijfers die in 2018 naar buiten zijn gebracht door de RVO in opdracht van het ministerie van LNV. Om de sterfte terug te dringen en het welzijn van de kalfjes te verbeteren is niet één oplossing, maar een combinatie van kennis, tijd, aandacht en discipline nodig. Maar vooral aan tijd ontbreekt het melkveehouders steeds vaker. Dit concludeerde Wageningen Universiteit in 2015 al.