Blogoverzicht

De wolf is niet welkom in het Nationale Park de Hoge Veluwe. Eigenlijk is dit nieuws geen verrassing, want de wolf jaagt. En wel op dieren waar een verdienmodel achter zit. In het door hekken omsloten park leven edelherten, reeën, wilde zwijnen en moeflons. De laatste zijn exoten en worden ook wel Corsicaanse schapen genoemd. Zij worden gekoesterd op de Veluwe, wolven dus niet...

Alle mensen noemen we ‘mens’. Bij dieren hangen we er eigenlijk altijd een functie aan: er zijn hobbydieren, werkpaarden en hulphonden, speurratten en jachthonden, proefdieren en gezelschapsdieren. In onze samenleving moet een dier altijd ergens goed voor zijn en is dat hoe we naar dieren kijken. De belangen van het dier worden per definitie gekoppeld aan de functie die ze hebben voor de mens. Dat we die koppeling leggen, leidt gelukkig tot aanhoudende discussies over hoe we met dieren omgaan, zoals bij het debat in de Tweede Kamer over de inzet van stroomhalsbanden bij de honden van politie en defensie.

Onlangs opende koning Willem-Alexander in aanwezigheid van minister van Landbouw Carola Schouten een nieuwe ‘insectenfabriek’ in Bergen op Zoom. Hier worden zo’n miljard vliegenlarven van de zwarte soldatenvlieg gehouden. Het kweken van insecten wordt gezien als één van dé manieren om de landbouw te verduurzamen. Maar is het opzetten van een nieuw intensief dierhouderijsysteem niet gewoon het ene probleem inwisselen voor het andere?

Om doelstanden te bereiken worden op de Veluwe jaarlijks duizenden dieren afgeschoten. Vanaf deze week staat het wilde zwijn op de agenda en moeten er van de 5500 dieren 4000 worden gedood. Deze aantallen zijn vastgesteld door de faunabeheereenheid Gelderland waaraan sinds twee jaar ook de Dierenbescherming deelneemt.

Honden, katten, vogels, vissen, kinderboerderijen, circussen, dierentuinen: dit is een greep uit de tal van dossiers waar ik mij mee mag bemoeien namens de Dierenbescherming. Elk dossier brengt een unieke wereld aan mensen, verhalen en dierenwelzijnsproblemen met zich mee. Er is echter één dossier dat er bij mij bovenuit steekt: paarden. De paardenwereld is stug, charmant, koppig, actief en betrokken. Wij zien ontzettend veel mensen en organisaties die heel graag heel goed willen doen voor het/hun paard, maar in de praktijk komt er zo ontzettend weinig van de grond. Hoe kan dat toch?